Şiirler... Hayatın kendine özgü akustiği içinde bazen yerini en can alıcı notalarda kendiliğinden bulan, bazen de bir yalnızlığa, geceye, ya da mürekkebin kirine damlarcasına; bir şeylerin, belki bir rüzgarın, belki dost bir sesin, belki de yalnızca bir tutam mum ışığının narince taşıyıp getirdiği; bazen titrek, bazen suskun, bir şeyleri gizler halde, bazen de bir şeyleri haykırırcasına... Ama içimizden, ama kendimizden, bizden bir şeyler...
Yalnızlığı altın sandığında saklayan kız
Masasında
Tek bir gül
Yine yalnız
Cebinde
Pembe düşlerin mavi kırıntıları...
Sayar tane tane
Asi rüzgarlarda serpilen gülüşleri
Vokali
Su sesi
Bestesi
Gözleridir onun...
Düşünür, dalgın yeşil denizlere
Öyle bilmeden
Susuzluğunu papatyanın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder