Şiirler... Hayatın kendine özgü akustiği içinde bazen yerini en can alıcı notalarda kendiliğinden bulan, bazen de bir yalnızlığa, geceye, ya da mürekkebin kirine damlarcasına; bir şeylerin, belki bir rüzgarın, belki dost bir sesin, belki de yalnızca bir tutam mum ışığının narince taşıyıp getirdiği; bazen titrek, bazen suskun, bir şeyleri gizler halde, bazen de bir şeyleri haykırırcasına... Ama içimizden, ama kendimizden, bizden bir şeyler...
Bırakır gider beni hep
Yüzsüz baharlar
Kehanet hep tersine batırır güneşi
Bir gözüm şaşı
Bir bendir gözyaşı...
Akar gider ufuklara ki sessiz değildir
Martıların bütün çığlıklarında okurum
Mektuplarımı
Göç etmeyen tek şeydir
Kara sevdam
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder