Şiirler... Hayatın kendine özgü akustiği içinde bazen yerini en can alıcı notalarda kendiliğinden bulan, bazen de bir yalnızlığa, geceye, ya da mürekkebin kirine damlarcasına; bir şeylerin, belki bir rüzgarın, belki dost bir sesin, belki de yalnızca bir tutam mum ışığının narince taşıyıp getirdiği; bazen titrek, bazen suskun, bir şeyleri gizler halde, bazen de bir şeyleri haykırırcasına... Ama içimizden, ama kendimizden, bizden bir şeyler...
Gökyüzü delik
Kaçırılıp azad edilen uykularım kadar
Ve kölesi bu sahte sözlerin
Kuru dudaklar
Şarkılar korkak
Ecelini bekleyen yalanlar kadar
Beyaz
...
Ardından son bakışlar
Hep sayıklamadan ismini
Oyalarcasına
Geçmişini arayan
Bir kör ebeyi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder