çocuk masalı

kapandı pencereler ıslak bir cehennem sıcağına
insan masumiyetini yaktı, yine, yeniden
özlemek, derin - derin bir kuyudan
koparılmış adsız ve boş bir yaprağı
alıp sarmalamak, çekmek gibi içine
anlamsız...
ve hapsedilmiş kaçak köşelerine kapalı odaların
bir cellat gibi uğursuz..
ve aşk bir cellat kadar korkunç
bir cellat kadar kölesi kral insanların.

***

öldürdü yalnızlıklarımızı sahte öpücükler
ve biz yaşamadık
öpücüklerimiz yaşadı...
biz değil yalanlarımız,
biz değil çelikten kılıçlarımız,
biz değil
çocukların masallarından çaldığımız
öpücüklerimiz yaşadı...

17 Temmuz 2010, Cumartesi
Özcan Erman Yüksel