Ayak İzleri

Hızlı doğmuştu güneş
Ansız sevmiştim gündüzü
Rüzgar ılık eserdi o zamanlar
Zihnime giremezdi gece
Ve gönlüme soğuk...
Sinemezdi
...
Davetsiz o dehşet yağmuru
Gözlerden ilk aktığında
Yine ansız eğilen bir ses, boğuk
Haykırmadaydı
İlk çelmemi yemiştim odunlardan
Boş gövdeler kızmadaydı bana
Ve ayak izleri belirmedeydi dipsiz karanlıkların...
...
“Oysa samimiydi yüreğim” dedi bir ses
Hak edilmemiş bir yağmurun
Sitemsiz sorgusunda...
İyi niyetler durağında bir akşamüstü
Yargıç masaya vurdu elini
“Vakitsiz uyandı seher bülbülü
Hızlı koştu bu kara kışta
Şairim delikanlı
Unutmuştu karın beyazlığını
Işık diye atladı
Allı pullu fırtınaya...”