Şiirler... Hayatın kendine özgü akustiği içinde bazen yerini en can alıcı notalarda kendiliğinden bulan, bazen de bir yalnızlığa, geceye, ya da mürekkebin kirine damlarcasına; bir şeylerin, belki bir rüzgarın, belki dost bir sesin, belki de yalnızca bir tutam mum ışığının narince taşıyıp getirdiği; bazen titrek, bazen suskun, bir şeyleri gizler halde, bazen de bir şeyleri haykırırcasına... Ama içimizden, ama kendimizden, bizden bir şeyler...
Cumaları böyle bilmezdim ben
Böyle üzülmezdim
Dalmazdım
Çehreler görmezdim yarım yarım
Bakan gözler tek
Böyle bilmezdim cumaları
Bayramlarım olurdu benim
Sevilmeyi bilirdim
Uçan kuşları
Sonbaharda sallanırdı dallar
Ezgiler söyleyerek
Böyle bilmezdim ben
Ağlamazdı yapraklar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder