Sen

En soğuk akşamların bittiği günlerde
Bensizliğimde kendimin
Ellerim üşürken
Dipsiz düşüncelerin mahzenlerinden yüreğim
Sığınacak bir kuytu ararken kaçıp
Sıcaklığında
Bir parıltıydı sanki gözlerin
Yeniden buldum dedirten bana
Aşkı
Ve en tenha en dip kuyusundayken hayat
Rüyalarım benden uzakken
Titrekken adımlarım
Seni buldum
Bir yalnızlıkta yürümektin sen
Birlikte
Konuşmadan
Susmadan
Bilmeden
Aniden
Sevmeden
Aşık olmak isteyen
Bir ben
Bir “ben”in haykırışıydın
Sen

Belirsizlik

Aklıma gelen suratlardan
Tutmuyor ellerim hiçbir şey
Düşünemiyorum
Görmüyorum baktığımda seslerini hayatın
İstemiyorum yapmak
Hediyesi her ne olsa sunulan
Her gün tekrarı gibi bir geçmişin
Yine kendimi
Bir şeyleri beklerken buluyorum
Bir günü
Bir saati
Bekler mi insan
Bir sevgiliyi bekler gibi
Nazlandıkça saniyeler
Duvarlar büyüdükçe
Koca koca olan gölgeler
Her taraf sis...
Ben
Tek kelime
Tek hece
Anlamsız ve boş...
Akıp giderken yanıbaşımda
Kimileri
Kimi emelleriyle
Ben yine takılı kalan bir parçada
Kurtarılmayı bekleyen...

Haberin Geldiği Sahil

ey mavi deniz
al beni
vur o sahillere...
bir bütünde kopuk kalmaktansa hayattan
parça parça kavuşmak yeğdir...
ne öldüğümü bildim
ne kimseyi
herkes benden uzakta
ben yalnız...
haberler gelir gider bu sahile
bu sahile o sahillere...
deniz
al götür beni
haberin geldiği yere...
...
gidemezsem eğer, anlamsız sevişmelerimdense
denizi olmayan bir karaya bağlayın beni
en suçlu yerimden asın kalayım
konuşamayan o dudakları
duyup, kalayım
bir keder bir keder... giderse bilmem nereye
kadar...
varıp kalayım
yakın beni de yakın
sızıp, kalayım
konuşamayan o dudaklara
yakın
beni de yakın
dalıp, kalayım

Bizsiz O Şehir

Hatırlıyor musun bu sesi?
Hani küçük bir kıyı şehrimiz vardı senin hiç aldatamadığın
Her gece duyar dinlerdik...
Bayramlarımız olurdu kandiller
Sen beni
Ben seni
Arardık...
...
Şimdi
...
Bizsiz kaldı o şehir
Kaldırımlarda artık gezmiyor o nağmeler
O tepeden hiç bakmıyor masum gözlerin
Ve ben
Bakmıyorum...
Rüzgar saçlarınla sevişmeden
Esiyor mu esmiyor mu bilmiyorum
Ben sensiz...
Bilemiyorum artık hiçbir şey!
...
Bizsiz kaldı o şehir
Kumsalda oturaklar
Ve kimseye göre anlamı yok
Dalgaların ağlamasının...
...
Bizsiz kaldı o şehir
Çocukluk günlerimiz...
Bizsiz...
...
Ve bu şehir
Sensizdi
Yine sensiz
Ben sensiz...
...
Ben...
Ben değil...

The City Without Us

The city without us
When the birds rise
Slowly
Without us
And your sweet
Eyes...
The city
Which knows our childhood
Which is windy
The city
Without us
And your hair isn’t
In my hands...
The city
Without us
And the beach
There is no wave
No cries