Şiirler... Hayatın kendine özgü akustiği içinde bazen yerini en can alıcı notalarda kendiliğinden bulan, bazen de bir yalnızlığa, geceye, ya da mürekkebin kirine damlarcasına; bir şeylerin, belki bir rüzgarın, belki dost bir sesin, belki de yalnızca bir tutam mum ışığının narince taşıyıp getirdiği; bazen titrek, bazen suskun, bir şeyleri gizler halde, bazen de bir şeyleri haykırırcasına... Ama içimizden, ama kendimizden, bizden bir şeyler...
The city without us
When the birds rise
Slowly
Without us
And your sweet
Eyes...
The city
Which knows our childhood
Which is windy
The city
Without us
And your hair isn’t
In my hands...
The city
Without us
And the beach
There is no wave
No cries
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder