Yara

Yalandı bedenlerin öldüğü ve yaşadığı ruhların
Bunu bende ölen binlercesinden anlıyordum
Ve ben hala yaşıyordum

Kimseler bilmiyordu
O gölgelerin hiçbiri
Benimle sevişmiyordu
Yine de herkes inanıyordu bana
Bir tek sen inanmıyordun...

Şimdi ne zaman biri seni ansa
Umudun şarkısını fısıldıyorum
Ve sen de dinliyorsun

***

Yağmuru severdin...
Sen bir elini hep diğerinin avucunda saklardın
Yine de
Tanrı’dan sen ödünç aldın
Ve beni sen yarattın

...

Ben resimlerinin üstü çizilmiş figüranı
Seni hiç anlamamıştım
Bir yaraydın sen, görülmeden tapılası...
Artık kendi resimlerimi yapsam da
Ve kendi yarattıklarımla oynasam da
Ne zaman biri seni ansa
Umudun şarkısını fısıldıyorum
Ve sen de dinliyorsun...

Pazar

Dalgalar üç beş adım ötede
İçime işleyen
Pazarın arsız soğuğu
Pazarın arsız...
Hiç bozulmamış günler
Hep aynı konserveden
Çıkarır çıkarır harcarım

Yalancı Gönlüm

Cicim aylarını başlatan yalanları
Hiç ezberlemedim ben
Hiç yalnızken biriyle
Biriyleyken de yalnız olmadım
Yeşili gizlemedim
Kırmızıyı anlamadım
Hiç sarıda geçmedim...
Ben hiç uçurtma uçurmadım
Dalga geçmedim fesleğenlerle
Ve kırmadım
Ben hep dürüst oldum ama
Kandırdı beni
Yalancı gönlüm...

Rosa

Pembe rüyaların yeşil gözlerinde kaybolmak seninle
Yudum yudum içmek mavilikleri
Soluksuz
Gece gölgeleri sarmak, ve
Kızılında uyanmak asi sabahların
Rosa...

Kurak kirpiklerimin biricik sevinç yağmuru
Mehtap hüzünlerimi silip götüren tek rüzgar
Beni böyle sardıkça sar
Sardıkça, sar
Rosa...

Ellerini tuttukça kayar gider ellerimden
Zamanın elleri
Seninle bir başka deli
Sığ kıyılar
Sonsuzluğun kenarında
Tarihimi yitirdim ben
Seni buldum
Rosa...

Öptükçe notalar dökülür şarap dudaklarından
Titretir ruhumu nazlı tınıların
Sarhoş eder beni
Sende kayboluşlarım
Senfonilerin en güzeli okşar tenimi
Doyurur
Avuçlarında mavi mutlulukların
Sarhoş eder beni
Sende kayboluşlarım
Geriye bir tek sen kalırsın
Her şey
Sen
Rosa...

Yanmalıyım şimdi tenhalığında gülüşlerinin
Yitirmeliyim yitirişleri
Ve öylesine mutlu etmelisin ki beni
En güzel ayetini yazmalıyım Tanrı’nın sana
Rosa...

Lonely Pinks

When the sun rejected the innocence of the night
A dark blue leaf fell into my eyes
And a yellow chain gradually got smart
To besiege the faces of some lies...
There was a poor secret
Two red shoes
And watery lips...
Who knows which naked links
Were the witherness of pinks
And what was the reason of
Leaving the insolent body
When stars were turned off
To make me lonely