Şiirler... Hayatın kendine özgü akustiği içinde bazen yerini en can alıcı notalarda kendiliğinden bulan, bazen de bir yalnızlığa, geceye, ya da mürekkebin kirine damlarcasına; bir şeylerin, belki bir rüzgarın, belki dost bir sesin, belki de yalnızca bir tutam mum ışığının narince taşıyıp getirdiği; bazen titrek, bazen suskun, bir şeyleri gizler halde, bazen de bir şeyleri haykırırcasına... Ama içimizden, ama kendimizden, bizden bir şeyler...
Benim kalemim
Mürekkebini kadehten içmiş
Bıraksam ağlayacak...
Bıraksam gülecek...
Sevişecek tüm kuşlarıyla gökyüzünün de
Yine bir yuva kuramayacak...
Benim kalemim
Sonunda yalnız kalacak...
Kah ağlayacak esrik dizelerinde
Kah gülecek...
4 yorum:
İnsanı titretecek kadar gerçeklik yüklü bir şiir. Bu şiiri okurken kendimi gökyüzünde kuşlarla hissettim.Usta işi olmuş.Helal olsun Özcan.
gerçekten pek tanımasamda bu arkadaşın usta işi şiirleri var bu da onlardan biri guzel şiir erman devamını sabırsızlıkla bekliyorum...
çok teşekkürler arkadaşlar =)
Sen hissetmesende seni BÜ de seven büyük bir kitle var.Kitap çıkarmanı umutla bekliyoruz.
Yorum Gönder