Şiirler... Hayatın kendine özgü akustiği içinde bazen yerini en can alıcı notalarda kendiliğinden bulan, bazen de bir yalnızlığa, geceye, ya da mürekkebin kirine damlarcasına; bir şeylerin, belki bir rüzgarın, belki dost bir sesin, belki de yalnızca bir tutam mum ışığının narince taşıyıp getirdiği; bazen titrek, bazen suskun, bir şeyleri gizler halde, bazen de bir şeyleri haykırırcasına... Ama içimizden, ama kendimizden, bizden bir şeyler...
kadın hep gülen bir maske aldı dükkandan
sevimli mekanların her gün tozu alınan tılsımlı masalarında
koyu muhabbetler döndü
kadehler ve kahkahalar...
herkes çok sevdi gülen kadını
akşam evine döndüğünde
gülen maskesini çıkarmadan baktı aynaya
kadın ağlıyordu
ayna bilmiyordu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder