Basitçesi

Kırgınım, kızgınım,
Ama sinirlenemiyorum...
Her şeyin farkındayım
Anlıyor ya da anlamıyorum
Ama bilmiyorum...
Çok mu karışık?
Ne zaman yeterince basit oldu ki...
Tekdüze mi demeli
Basit
Evet basit
Ne zaman yeterince basit oldu ki...
Buradasındır
Ben yazmazsam rahatlamayacağım
Sen de yazasın...
Sen beni anlıyorsun
Yani benim dediklerimi
Beni değil belki...
Gözyaşı sadece su değil...
...
O zaman öyle düşünmek de sadece bir hap gibidir
Başım yine de ağrıyacak...

Kendimlelik

Gecedir bazen huzru veren
Niye bilinmez
Bir yalnızlıktan diğerine koşar yüzüm
Durulunca sular...
Kalabalıklar içindeki kendimleliğimden
Kendi içimdeki bana aitlerle oluşu bulurum
İşte bazen
Bu benim huzurum
...
Gerçek yalnızlık insanlar arasında kaldı
Sözleri de onlara satmıştım ben
Kafiye dediklerini
Ya da ne süs bulduysam
Ne yalan...
Şimdi kendimin olanlarla baş başalığımda
Açık seçik
Cesur
Ve yalansız
İşte bu benim huzurum...
Bir zaman der gibi geceyi örtünmek
Utanmıyorum artık
Kimseden
Ne de kendimden...

Her Bir Ben

Bugünlerde bir garip şu başım
Küçücük hem de
Kimliksiz
Belki
Hiç yaşında
Bugünlerde bir garip şu başım
Alıp gitsem uzaklara
İpsiz sapsız
Onsuz
Bir deli boşluk
Bir deli ben
Bugünlerde bir garip şu başım
Ne mantığa ne de aşka
Zıt değil zaten anlamlar
Her bir ben
Başka başka...

Gizem

Geceye düştüğünde günün gölgesi
Cömert sızılarını bırak gökyüzüne
Rüyana girecek gerçeğin kabusu
Göremediğinde
Yıldızların yüzünü...
Şarkını söyle son kez ve gir
En bilinmedik gizeminin
Sıcak dürtüsüne
Ellerin öpsün hayallerini
Korusun düşlerini gözlerin
Açsın yüzünü yıldızların sır perdesi
Bakışlarına
Meraklı...
Çal beni de çal
Son çığlığımda uyandırmadan
Bırak kalsın rüyam
Gizemimde
Kal benimle kal
Son çığlığımda uyandırmadan
Bırak kalsın rüyam
Gizemimde...

Hayal

Senin hayalinle geçirilmiş bir marttan sonra
En güzel nisan yağmurudur gözlerin
Bana
Gülmeyi hatırlatan

Hiçbir Şey

Hiçbir şey
Ve hiç bir şey (farklı)...
...
Hiçbir şey
(Eşittir)
Hissetmeme isteği
Ve hiç (bile)
Bir şey
Bir hiç şey...
(Hiç de bir şeydir...)
...
Hiçbir şey bile
İstemektir
Kanmayı...
Kandırmayı (kendini)...
...
Çünkü yalan “yoktur hiçbir şey” demek
Ve doğru ki aslında yoktur “hiçbir şey”...

Seni Yağmur

Anlamadılar seni yağmur
Hiç kimse anlamadı
Oysa sarmalıydılar
Sıkı sıkı
Islanmalıydılar ıslaklığın kenarında...
Bırakmamalılardı hiç
Alıp götürmemeliydi seni
Samyeli
Ve vurmamalıydın başını
Sert kayalıklara
Seni tutmalılardı yağmur
Yine bırakmamalılardı
Sevmelilerdi
Nasıl toprak kokusunu sevmişlerse
Öyle
Bilmeden

Ben Sahte

Uzanmışım öyküler öyküler deyip
Bir başka dünyanın anısına
Dalmışım yalan dolan
Toz pembe
Sahte, anılar sahte...
Bakmışım o bilinmedik güzellikten
Kendimi bulmuş yitirmişim ben
Bir aşkın dirilişinde
Sahte silip attığım sevdam
Sahte...
Arıyorum, hepsinin arayış ismi
Kendime dönük bir kalem
İsimsiz sevgili
Karanlık içinden mavi parıltılar
Hala nasıl olduğunu bilmediğim bir sır
Bir gizem
İsimler sahte
Ben sahte...

Bir İç Çekiş

Solgun kıpırtılar
Beklenmiş bir güzide baharın
İç çekişi
Kime küskün güneş yine
Kim bilir o da benim gibi...
Çocukluğundayım kırgınlığın
Bekleyişin
Bir çocuk gibi
Çok şey istediğini bile bile...
Bir rüzgar daha esmemeliydi
Öyle ılık kalmalıydı hava
Gözlerim yağmuru
Hiç görmemeliydi
Bir daha

Seni Bana

Seni bana vermelilerdi İstanbul
Harcamamalılardı böyle koyu rüyalarında
Senin de mutlu günlerin olmalıydı
Ben olmalıydım İstanbul
Şimdi biz iki ayrı eski kaldırımlarda
Ben sende sürgün sen bende sevdalı
Hiç böyle olmamalıydı
Seni bana vermelilerdi İstanbul
Beni gördüğünde
Senin de ellerin kaymamalıydı gözlerinden
Parmakların ıslanmamalıydı
Düşmemeliydi
Ben öpmeden
Senin de hayallerin olmalıydı İstanbul
Ve bırakıp giderken ardına bakarak
Döneceğini bilmeliydim
Benim de özlemlerim olmalıydı
Yanmamalıydım böyle
Geceler baktıkça yüzüme
Kokunu vermeliydi dudakların bana
Yalnız kalmamalıydı aynalar da
Benim takllidimle baş başa...
Sen olmalıydın İstanbul
Ben sende kalmamalıydım böyle
Bir yaralı aşığın şarkısını
Hiç söylememeliydim
Bütün vapurlara birlikte binmeliydik
Seni bana vermelilerdi İstanbul
Seni bana...